Την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018 στις 8 το βράδυ στο Μουσείο Σολωμού στην Κέρκυρα θα γίνει η παρουσίαση του μυθιστορήματος του Τάσου Ψάρρη «Η Βιτρίνα» μαζί με τη Χαρούλα Βερίγου και τη Φωτεινή Τζέκου. Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσει η Κορίνα Κομπολίτη.

O Τάσος Ψάρρης γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Φοίτησε στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πειραιά και είναι κάτοχος MBA από το Πανεπιστήμιο Λέστερ. Σπούδασε μετάφραση και δημιουργική γραφή στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). Εργάστηκε επί σειρά ετών σε πολυεθνική τράπεζα, ενώ πλέον εργάζεται ως μεταφραστής. Έχει γράψει ένα μυθιστόρημα (Το αγαπημένο της μαύρο, Εκδόσεις Momentum) και δύο ποιητικές συλλογές (Συσκότιση, Εκδόσεις Γκοβόστη, και Εγχειρίδιο ναυαγού, Εκδόσεις Εκάτη). Το 2010 ήταν υποψήφιος για το βραβείο λογοτεχνικής μετάφρασης από τα ισπανικά. Το πεζογραφικό και ποιητικό του έργο έχει βραβευτεί μεταξύ άλλων από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, την Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού και τον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός».

Με τη δική μας ματιά :

" Το μυθιστόρημα μας μεταφέρει σε μια μικρή κλειστή κοινωνία και σε όσα διαδραματίζονται εκεί , την αγάπη των κατοίκων για τον τόπο τους και την άρνηση τους να το εγκαταλείψουν μετά την ξηρασία που δυσκολεύει τη διαμονή τους σε αυτό. Με την προσοχή μας σαν αναγνώστες να στρέφεται στον ένα και μοναδικό πόρο εισοδήματος για τους κατοικους ένα "ελαιοτριβείο", οδηγούμαστε σε μια πιο σκοτεινή υπόθεση της οποίας φως θα ρίξει ο ερχομός ενός δάσκαλου στο χωριό. Οι ανατρεπτικές του αντιλήψεις και η παρότρυνση του για αλλαγή στο τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πάντα γύρω τους θα παρακινήσει την πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος σε νέες αλήθειες και σε διαφορετικά μονοπάτια ζωής. Ένα μυθιστόρημα με πολλαπλά μηνύματα για το σήμερα, για τις αξίες και τα ιδανικά που υιοθετούμε και όλα όσα ασπαζόμαστε ως αλήθειες. "

Η Παναγούλα ζει μαζί με τον άντρα και τον γιο της σ' ένα φτωχό ορεινό χωριό που μαστίζεται από ξηρασία. Αυτό το χωριό δεν είναι όπως τα άλλα: οι κάτοικοι, αρνούμενοι να το εγκαταλείψουν, αντισταθμίζουν τη δυστυχία τους μέσω της λειτουργίας μιας πρωτοποριακής κοινοτικής επιχείρησης που στεγάζεται σ' ένα παλιό ελαιοτριβείο. Αφεντικό της επιχείρησης και ολόκληρου του χωριού είναι μια αυταρχική γριά που έχει το πρόσωπο καλυμμένο με μαντήλι.

Το "ελαιοτριβείο" είναι τόσο γερά θεμελιωμένο στη συνείδηση των κατοίκων που τίποτα δεν είναι ικανό να διαταράξει τη λειτουργία του: η ανάγκη για επιβίωση δεν αφήνει περιθώρια για κλυδωνισμούς. Ο τραγικός όμως θάνατος μιας χωριανής και η ανεξήγητη λιποθυμία του γιου της Παναγούλας θα πυροδοτήσουν μια σειρά εξελίξεων που θα δοκιμάσουν τις αντοχές του τοπικού συστήματος αξιών.

Τι κρύβεται πίσω απ' αυτά τα περιστατικά; Ο καινούργιος δάσκαλος του χωριού, ένας άνθρωπος που ταιριάζει τόσο λίγο με τη φιλοσοφία του χωριού όσο και ο ήλιος με τη νύχτα, είναι αποφασισμένος να μάθει. Σπρωγμένος από τις προσωπικές του εμμονές, προσεγγίζει την Παναγούλα με διαφορετικό τρόπο απ' ό, τι το κάνουν οι άλλοι: μ' έναν τρόπο περισσότερο, ή μάλλον εξ' ολοκλήρου πνευματικό.

Στόχος του είναι να της παρουσιάσει μια νέα πραγματικότητα και να τη φέρει αντιμέτωπη με την άλλη πλευρά του εαυτού της. Ο δάσκαλος αμφισβητεί την ισχύουσα τάξη πραγμάτων, ψάχνει, ανακατεύει, αναμιγνύεται, αντιστέκεται, αναζητά μια αλήθεια που φαίνεται πολύ μακρινή, παρασύροντας την Παναγούλα σ' έναν δρόμο χωρίς γυρισμό.

Ενα ακόμα δείγμα δουλείας του Τάσου Ψάρρη...

Λίγο πιο Νωρίς

Απόψε βράδιασε
λίγο πιο νωρίς από χθες
λίγο πιο σωστά απ’ το λάθος
λίγο πιο πολύ απ’ το τίποτα
λίγο πιο σοβαρά απ’ το αστείο μας
λίγο πιο κοντά στη στεριά μας.

Ψιθυρίζεις:
δεν είναι αυτό που περιμέναμε
αυτό που και οι δυο μας ζηλεύαμε
αυτό που κρυφά αγναντεύαμε
από την άκρη του απόκρημνου βράχου.

Σε ρωτάω:
τι κάνουμε τώρα;
Με κοιτάζεις:
δεν κάνουμε τίποτα
γιατί ήδη βράδιασε
λίγο πιο νωρίς από χθες
λίγο πιο σωστά απ’ το λάθος
λίγο πιο πολύ απ’ το τίποτα
λίγο πιο σοβαρά απ’ το αστείο μας
λίγο πιο κοντά στη στεριά μας
και πια δεν με βλέπεις.

ΠΗΓΗ: MyKerkyra.com